Panèra

Là só, in zémma a càl mòunt dét Rundinèr

a šgórga da la ròcia una sorgént

che in un susùr a vàl la tóš l’andèr

cùn ‘n umór cèr e frèsch e trasparént.

El prémmi gázz el viàžen ciacaréni

sìa ch’a-gh sìa al sól o a-gh sìa la név

a pèr ed védder un bèl brànch ed puténi

ch’el s’córr’n adré in dal curtìl dla Pév.

Prést el dàn còrp al Rio dét del Taiól

ch’al va via in švélta tra dô vérdi spónd

che in premmavéra el ién fiurìdi ‘d viól

in un tripódi ch’l’è la fìn dal mónd.

In mèž a’i fónž, a el mór, a’i spìn di róv

l’arìva fìn a Piéve in un mumént,

e lè Scolténna al dvénta al sô nám nóv

e al s’mátt a fèr la cùrsa cùn a’l vént.

Lóngh e travérs el tèri da’l Frignàn,

cùn ‘na gràn spómma al sèlta in zémma a’i sàs,

e, dóp che al Lòco al gh’ha slunghè la màn,

co’l nám Panèra al murumurégia al bàs.

Da Vgnóla a Spilambért l’inónda i piòp

e i salìš, ch’i s’incurvén per la brézza,

mèinter la lùna la s’ciarés la nòt

e la regàla a égli ónd una carézza.

Al pàsa Sant’Ambróš ed al Navšèl

e dáp la mê Nunàntla al và a Bompòrt;

tra’i càmp e i prè al s’in và via bèl bèl

e al dóna l’acqua per dacquèr i òrt.

In dla Bàsa rivè, Finèl al bàgna,

dáp Bundén in dal Po al s’và a butèr

al guèrda i piòp, la végna e la campàgna

prémma ed tachèr càl viàž ch’al pòrta al mèr.

Oh, s’a-m’arcòrd! Quand a-éra putèin

tra’i èržen vérs andéva a la ventùra,

a’i méš d’istè, cùn tótta cla calùra

che a fadìga i cantèven i pasarèin:

in zérti nòt, cal zél trapùnt de stréll

a l’arìa frésca a stèva ad ascultèr

i còr dél ràn e i concèrt di gréll

(pinsángh adèss a-m sémbra d’insugnèr).

Anch se quèlch vòlta te-t s’è fàt paùra

(mo ér-la cólpa tùa o nòstra incória…?)

a-s’termèva al cór in dla nòt scùra

per chèl tô pìni cùn la s’ciómma in fória.

Panèra! Sénza tè c’sa srév’l al mónd?…

Quànd a travérs al pùnt per gnìr dedzà

a-t mànd un bèš e un suspìr profónd

perchè te-m fè capìr ch’a tórn a cà.

Lino Piccinini