I Sialtén e i Caplén

Canzonetta modenese di Furmajin da Mòdna, comparsa nel luglio del 1899, con musica del maestro A. De Angeli, e che per il tempo trascorso non ha nulla perso della sua grazia e della sua delicatezza (Il Gatto Bigio, 1 gennaio 1923).

Bèe žuvnòt, s’a v’bàt al cór

e s’a vlì fèr a l’amór,

fèe l’amór cun di sialtén

e lassèe andèr i caplén.

Stégh luntàn cómme al demòni

ch’i én ‘na ràzza bužžaróna,

i han la mèdra ch’l’a-n v’perdóna

s’a-n-ne s’tràta ed matrimòni,

mént’r incóo l’è gnù só l’uš

che quál l’è al s’fà a l’ùltem bùš.

E pò a-n sò che góst a-gh sìa

andèr là tótt quànti el sìr

sátta el fnèster a frùlir

per al frádd… Ech poešìa

stèr là drétt finchè Dio vól

a fiachères l’òss dal còl!...

Mo pazìnzia pórr tótt quànt

a-n-gh psì gnànch dìr quál ch’a v’pèr

perchè a-gh’è chi stà a scultèr

sól, fermándev ògni tànt,

a-gh prì dìr: “cuš’è-t magnèe?

di stricát appastizzèe?...

Bèe žuvnòt, s’a v’bàt al cór

e s’a vlì fèr a l’amór,

fèe l’amór cun di sialtén

e lassèe andèr i caplén.

Chérdì pórr ch’l’èe ón’ètra còša

fèr l’amór cùn di sialtén,

a se-gh pól dìr: “Mè a-t vój bén,

tè t’é bèla c’me óna ròša”,

e a se-gh pól ànch dèr di bèš

e nissùn e-gh mátt al nèš.

Cùša vlì-v e-ch sìa l’amór

sénza bèš, sénza carázz?

Tótt al rèst el i’én siuccázz

ch’e-n cuntentén brìša al cór,

e i caplén i-n s’pó’n bašèr

fìn ch’a-n gh’gi: “Mè a-t vój spušèr”.

Psér andèr pr’al Circondàri

o, s’a s’crádd per la vìa Plóša,

a brazátt cùn la sóo mróša

sénza tànt ed chi lunàri,

quànd l’è bèle andèe žò al sól,

l’ha pórr d’ésser un gràn gudiól!...

Bèe žuvnòt, s’a v’bàt al cór

e s’a vlì fèr a l’amór,

fèe l’amór cun di sialtén

e lassèe andèr i caplén.

Ai vìntzìnch ed lói dal nuvàntanòv.

Furmajin da Mòdna