Al vécc Branclén

In testa una minázza únta e squartèda

a-dôss di pàgn tótt plèe, pin ed pzadùr,

strazèe, ch-i-givn’-avér zént àn d’sicur

al pariva al piò gran puvrátt dla strèda.

Al stèva sémper lè ‘n-t la cantunèda

ed fàza a la sóo cà in Córs Cavur,

biasugánd, cun la schéna contr’al mùr

e dandes ogni tànt ‘na gràn grattèda.

Pòlegh, piócc e piatòn s’ern’ inrazèe

in d al sóo corp schifós e ributànt

in càl sóo còrp che-n s’éra mài lavèe.

E dir ch’l’era un sgnurâzz ch’al n’iva tant

D’chi bigliett da méll… Però l’è assèe

che al pèpa an l’àbia già mess in t’i sànt.

Modena, Marzo 1887

U.P. Manica