martedì 26 agosto 2014

La storia dal Zampon

Tratto da




I
A-g fò ‘na volta… - al quand a-m gnirà in mént –
che in del tabèl dl’Impreṡa d’affission
i tacchén un patafi, un ciama-gént
fat da la stamparìa dla Concezion.

L’era un concors pr’i côgh ed gran talént,
per fèr andèr pr’al mánd in prucission,
con un piât, ónna specie ed monumént,
san Żemian, la só mort, la só funzion.

In prinzéppi a-s cherdè ch’la foss ‘na bala,
un tampel o magari un páss d’avril…
Mo un bel gioren poch dápp a vins a gala

ch’a gh’era in meżż la Cória e al Vatican…
Qui ech dṡiven mel dla coṡa i persn’al fil,
e tótt naturalmént ciuccon el man.


II
Dápp gnanch un ân ch’l’era succes st’affèr,
dentr’in Vesquèl ‘na massa ed magnador
la spettèva el pietanz da giudichèr
ch’iven da gnir per posta o pr’al vapor.

E quand a sunò l’ora dal diṡnèr
i diṡen ch’a-s sintessa al bon udor
fin dal palazz dla Scola Militèr
s’a gh’era anch quèlch Aliév, cun al ferdor.

In câp ed tèvla a gh’era un cardinèl
mandèe da Rámma apposta e a lò d’fazzèda,
rappreṡentant dal Dócca, un generèl.

Cum’a-s vádd bén un quèl propria apostolich,
dágn ed sta povra Modna indurmintèda…
Dla stampa, a-n gh’era che al Dirétt Cattolich.

III
La mnéstra, al frétt, al láss, senza question,
i trattén uṡ ch’la fóss roba da can:
chi curiva a trèr fora in d’un canton,
chi zerchèva ed spudèr fand al tarlan.

Mo apéna ch’i purtôn un bel zampon,
al ritrovèt d’un zert Iuṡeff Blintan,
is truvén tótt d’accord in dl’upinion
ch’al fóssa un brazz-ritrât ed san Żemian.

In dóo parol: ‘na vera maravìa,
per chi temp, dṡámel pór, acsè ignorant
d’a-n savér cuṡ’es foss fotografìa.

E quand i l’en sintì, ónna coṡa dágna,
un quèl da alchèrs’ el punt di dì fin tant
ch’a-g’arstèva, ed cal bon savor, l’inságna.


IV
E difati, pensègh sovra un mumént
figurandev la man in puṡizion
e al brazz in aria, pighèe vers la gént,
in dl’ât ed dèr a tótt la bendizion;

e a-g żôgh al col ch’a-v vin subét in mént
d’aver davanti ai ôcc un bel zampon.
La chèrna l’è tótt’ónna e quást a-s sént;
e i ungín i en i dì mess a purzion.

Anzi a s’è semper détt, che in Dôm a gh’éra
i rest dal noster Sant in sagristìa,
lughèe dentr’in d’na bela zampunéra.

Naturalmént la coṡa l’ée quáll ch’l’ée
al Capitol al vols fèri tor via…
Ma turnám, cum’a-s diṡ, un pass indrée.

V
L’arost, la fruta, i dólz, tótt fó scartèe
come un de pió, ch’al fa mèl a la panza,
quand sátta e sovra a s’è bel-e abussèe,
s’a-n s’vol dèr un trapéch a la balanza.

Per conseguenza l’unich piât truvè
dágn d’esser propria détt ed circostanza,
al fò cal brazz-zampon, ch’al vins premièe
cun unor uṡ ed qui per Cherl’in Franza.

Al fò fât di mudneṡ al beniamén,
spedì pr’al mánd a tótt el fata ed gént,
come el rumèl dal fórn’ed Carighén.

E al vecc Iuṡeff ch’al stèva in ónna tana,
al tins fèr fèr cal bel stabilmént
ch’al funziona anca adessa a la Campana.



VI
E prémma chi purtéssen al caffè
ed quáll, s’a s’intendám, cun la buzzátta
dal róm, per via dal spréch, a-gh fò che dṡè,
meżż in bevuta, ed fèr ónna culátta,

pr’aver ónna memoria ed cal bel dè,
da purtèr come coṡa benedátta
a mustrèr a la gént e tótt: mo sé,
mittám pór fora a testa ónna… papátta.

Is litigôn un pezz sovra a’l modèl,
la forma dla riréquia, e a-s diṡ ch’a gh’éra
chi cunfundiva al Sant cun l’animèl,

al zampon cun al brazz, Blintan e via…
Però, da cl’ân, in Dôm, al dè dla Féra
i fan baṡèr un coṡ d’argént… Ch’al sia?!

VII
Basta: dápp tanti fest, l’arvers dla mdaja;
anch pr’al zampon un gioren l’a-s cambiè:
mo a dirla s’cieta, a-n fò che un fôgh ed paja,
e la coṡa, a v’al żur, l’ée andèda acsè.

Un invidióṡ, al solit, dla marmaja,
al vins fora cun un caplátt: mo sé!
cuṡa gh’éntra al capel da pret, canaja?
La méteria a gh’è vliva e al l’imbuzzè.

Fèrla tgnir a Blintan, egh dṡiv bavèla,
cun un ṡbali cumpagn ed gréd, ed forma…
Figurèv san Żemian cun la trivèla!

Anch al cudghén, puvrâzz, del volt al ténta
ed fèrgh’un tir… Mo, tgniv in mént per norma,
che la mort dal Zampon… l’è un fánd ed lénta!











Nessun commento:

Posta un commento