La storia dal Zampon
Tratto da
I
A-g fò ‘na volta… - al
quand a-m gnirà in mént –
che in del tabèl dl’Impreṡa d’affission
i tacchén un patafi, un
ciama-gént
fat da la stamparìa dla
Concezion.
L’era un concors pr’i côgh
ed gran talént,
per fèr andèr pr’al mánd
in prucission,
con un piât, ónna
specie ed monumént,
san Żemian, la só mort,
la só funzion.
In prinzéppi a-s
cherdè ch’la foss ‘na bala,
un tampel o magari un páss
d’avril…
Mo un bel gioren poch dápp
a vins a gala
ch’a gh’era in meżż la
Cória e al Vatican…
Qui ech dṡiven mel dla
coṡa i persn’al fil,
e tótt naturalmént
ciuccon el man.
II
Dápp gnanch un ân
ch’l’era succes st’affèr,
dentr’in Vesquèl ‘na massa ed magnador
la spettèva el pietanz
da giudichèr
ch’iven da gnir per
posta o pr’al vapor.
E quand a sunò l’ora
dal diṡnèr
i diṡen ch’a-s sintessa
al bon udor
fin dal palazz dla Scola Militèr
s’a gh’era anch quèlch Aliév, cun al ferdor.
In câp ed tèvla a
gh’era un cardinèl
mandèe da Rámma apposta
e a lò d’fazzèda,
rappreṡentant dal Dócca,
un generèl.
Cum’a-s vádd bén un
quèl propria apostolich,
dágn ed sta povra Modna
indurmintèda…
Dla stampa, a-n gh’era
che al Dirétt Cattolich.
III
La mnéstra, al frétt,
al láss, senza question,
i trattén uṡ ch’la fóss
roba da can:
chi curiva a trèr fora
in d’un canton,
chi zerchèva ed spudèr
fand al tarlan.
Mo apéna ch’i purtôn un
bel zampon,
al ritrovèt d’un zert Iuṡeff Blintan,
is truvén tótt d’accord
in dl’upinion
ch’al fóssa un brazz-ritrât ed san Żemian.
In dóo parol: ‘na vera
maravìa,
per chi temp, dṡámel pór,
acsè ignorant
d’a-n savér cuṡ’es foss
fotografìa.
E quand i l’en sintì, ónna
coṡa dágna,
un quèl da alchèrs’ el
punt di dì fin tant
ch’a-g’arstèva, ed cal
bon savor, l’inságna.
IV
E difati, pensègh sovra
un mumént
figurandev la man in puṡizion
e al brazz in aria,
pighèe vers la gént,
in dl’ât ed dèr a tótt
la bendizion;
e a-g żôgh al col ch’a-v
vin subét in mént
d’aver davanti ai ôcc
un bel zampon.
La chèrna l’è tótt’ónna
e quást a-s sént;
e i ungín i en i dì
mess a purzion.
Anzi a s’è semper détt,
che in Dôm a gh’éra
i rest dal noster Sant
in sagristìa,
lughèe dentr’in d’na
bela zampunéra.
Naturalmént la coṡa l’ée
quáll ch’l’ée
al Capitol al vols fèri tor via…
Ma turnám, cum’a-s diṡ,
un pass indrée.
V
L’arost, la fruta, i dólz,
tótt fó scartèe
come un de pió, ch’al fa
mèl a la panza,
quand sátta e sovra a s’è
bel-e abussèe,
s’a-n s’vol dèr un trapéch
a la balanza.
Per conseguenza l’unich
piât truvè
dágn d’esser propria
détt ed circostanza,
al fò cal brazz-zampon, ch’al vins premièe
cun unor uṡ ed qui per
Cherl’in Franza.
Al fò fât di mudneṡ al
beniamén,
spedì pr’al mánd a tótt
el fata ed gént,
come el rumèl dal fórn’ed Carighén.
E al vecc Iuṡeff ch’al stèva in ónna tana,
al tins fèr fèr cal bel
stabilmént
ch’al funziona anca
adessa a la Campana.
VI
E prémma chi purtéssen al caffè
ed quáll, s’a s’intendám, cun la buzzátta
dal róm, per via dal spréch, a-gh fò che dṡè,
meżż in bevuta, ed fèr ónna culátta,
pr’aver ónna memoria ed cal bel dè,
da purtèr come coṡa benedátta
a mustrèr a la gént e tótt: mo sé,
mittám pór fora a testa ónna… papátta.
Is litigôn un pezz sovra a’l modèl,
la forma dla riréquia, e a-s diṡ ch’a gh’éra
chi cunfundiva al Sant cun l’animèl,
al zampon cun al brazz, Blintan e via…
Però, da cl’ân, in Dôm, al dè dla Féra
i fan baṡèr un coṡ d’argént… Ch’al sia?!
VII
Basta: dápp tanti fest, l’arvers dla mdaja;
anch pr’al zampon un gioren l’a-s cambiè:
mo a dirla s’cieta, a-n fò che un fôgh ed paja,
e la coṡa, a v’al żur, l’ée andèda acsè.
Un invidióṡ, al solit, dla marmaja,
al vins fora cun un caplátt: mo
sé!
cuṡa gh’éntra al capel da pret,
canaja?
La méteria a gh’è vliva e al l’imbuzzè.
Fèrla tgnir a Blintan, egh dṡiv bavèla,
cun un ṡbali cumpagn ed gréd, ed forma…
Figurèv san Żemian cun la trivèla!
Anch al cudghén, puvrâzz, del volt al ténta
ed fèrgh’un tir… Mo, tgniv in mént per norma,
che la mort dal Zampon… l’è un fánd
ed lénta!
Nessun commento:
Posta un commento